Aşk, Büyü Vs. Filmi ve Ateşten Atlamak
Aşk, Büyü Vs. filmini izledikten sonra Ateşten Atlamak ile “ne kadar aynı meselede, aynı dokuda bir film” demiştim. Baskılar, küçük yerler, çıkılan yokuşlar, inanılmasa da aşk için yapılan çocukça büyüler, yine, inanılmasa da aşk için dilenen dilekler, yapılan ritüeller.
İnsan olarak gerçek meselemizin var olmaktan ziyade “biriyle var olabilmek” olduğunu düşünmeye başladım bir süredir. Bu, benliğimiz için ne kadar doğru tartışılır elbette ama Yunan Mitolojisi’ndeki “yapışık insanların” Zeus’ın kıskançlığına yenilip ayrılması ve tüm hayatları boyunca “o gerçek eşini” araması romantizmi asla değerinden bir şey kaybetmiyor. Arıyoruz, sürekli. Bulduğumuz ve kaybettiğimiz, kaybettikten sonra anladığımız ve belki de hala bulamadığımız tüm aşkları arıyoruz. Ne olursa olsun “bir” olabilmek içimizde taşıdığımız en büyük arzu çünkü.
Önce Ümit Ünal’a bu filmiyle sanatın aslında aynı meselelerde durduğunu, sadece gösterme biçimlerinde farklılaştığımızı, iyi ki de öyle yaptığımızı bana anlattığı için, sonra da bu güzel tesadüfü fark eden Utku Yıldırım‘a bu keyifli yazıda bizi buluşturduğu için çok teşekkür ederim.
Gerçekten de aşk, büyü, ateşten atlamak, denizden taşlar toplamak, vs. ne fark eder?
Aşk, her zaman aşktır.
İnceleme yazısının tamamı için: Ümit Ünal’ın filmi, Fatma Nur Kaptanoğlu’nun metni
